Józef Jungiewicz był wybitną postacią w polskiej polityce, związany z różnymi dziedzinami życia społecznego i gospodarczego. Urodził się 7 lutego 1936 roku w Połańcu, a swoje życie zakończył 20 lipca 2015 roku w Tęgoborzu.
Był nie tylko politykiem, ale również inżynierem górnikiem i sadownikiem, co czyniło go osobą wszechstronną w zakresie działalności zawodowej. Wyróżniał się również jako poseł na Sejm X kadencji, gdzie miał wpływ na ważne decyzje dotyczące kraju.
Życiorys
Józef Jungiewicz był synem Karola i Anieli. W 1966 roku ukończył studia na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, zdobywając tytuł zawodowy magistra inżyniera górnika. Swoją karierę zawodową rozpoczął w Sądeckich Zakładach Elektro-Węglowych w Nowym Sączu, jednocześnie prowadząc gospodarstwo sadownicze w pobliskim Tęgoborzu. Wkrótce potem rozpoczął pracę jako nauczyciel fizyki w miejscowej szkole podstawowej, z której przeszedł na emeryturę w 1994 roku. Jungiewicz był również współautorem siedmiu opatentowanych wynalazków, w tym Sposobu wypalania wyrobów elektrodowych w piecach kręgowych.
W 1980 roku przystąpił do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, gdzie zorganizował działania związku w swoim zakładzie pracy, obejmując stanowisko przewodniczącego komisji zakładowej. W czasie stanu wojennego został internowany, a po zwolnieniu angażował się w pomoc dla strajkujących hutników w środowisku rolniczym. Jego działalność obejmowała także Klub Inteligencji Katolickiej.
W 1989 roku Jungiewicz został posłem na Sejm X kadencji z okręgu nowosądeckiego, reprezentując Komitet Obywatelski. W Sejmie był członkiem Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego, w ramach którego przynależał do koła Polskiego Stronnictwa Ludowego „Solidarność”, z którego jednak później wystąpił. W trakcie swojej kadencji zasiadał w Komisji Zdrowia oraz Komisji Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Również w 1990 roku był zaangażowany w zakładanie Porozumienia Centrum w Nowym Sączu.
Nie udało mu się ubiegać o reelekcję w 1991 roku z ramienia Porozumienia Ludowego. W latach 1992-1993 pełnił obowiązki wojewody nowosądeckiego, powołany na to stanowisko przez Jana Olszewskiego w ostatnim dniu urzędowania jego rządu, a w tym czasie należał do Ruchu dla Rzeczypospolitej. W 1997 roku kandydował do Senatu w okręgu nowosądeckim, jednak jego starania nie przyniosły rezultatu.
Po tym czasie był związany z Ruchu Odbudowy Polski, Rodziną Polską, Porozumieniem Polskich Chrześcijańskich Demokratów, Ligą Polskich Rodzin, a także Chrześcijańskim Ruchem Samorządowym. W 2002 roku bezskutecznie candydował na wójta Łososiny Dolnej.
Odznaczenia
W 2011 roku prezydent Bronisław Komorowski przyznał mu Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. W 2015 roku, po jego śmierci, otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności.
Przypisy
- a b Józef Jungiewicz. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 10.02.2021 r.]
- Zmarł Józef Jungiewicz, człowiek Solidarności. sadeczanin.info, 20.07.2015 r. [dostęp 22.04.2021 r.]
- Informacje na stronie uprp.gov.pl. [dostęp 22.04.2021 r.]
- Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 22.04.2021 r.]
- M.P. z 2015 r. poz. 981
- M.P. z 2011 r. nr 107, poz. 1080
- M.P. z 1997 r. nr 64, poz. 621
Pozostali ludzie:
Mieczysław Korczak (adwokat) | Benedykt Kozieł | Janusz Gil (lekarz) | Feliks Drożdżowski | Zbigniew Jańczuk | Bolesław Kubik (ułan)Oceń: Józef Jungiewicz